Favoriete Boeken van Frans Leonard

Ik ben een vreselijke lezer, zelfs als ik naar het stadskantoor moet voor een of ander formulier neem ik nog een boek mee. Hoeveel boeken zou ik inmiddels gelezen hebben? Ik ben nu 43 en begon op mijn zevende met de verzamelde werken van Dick Laan (Pinkeltje) & Leonard Roggeveen (Okkie Pepernoot). Dick Laan! Ik heb er pas nog eens in gebladerd. Gewoonweg verschrikkelijk. Geef mij maar Guus Kuijer.
Ik lees gemiddeld zo'n vier boeken per maand schat ik en in ernstiger perioden negen.
Hoe moet ik daaruit kiezen... Criterium: zou ik er morgen weer met veel plezier naar grijpen?
  • Voorleesboeken

    • Zoals gemeld: Guus Kuijer. Zijn "Grote Boek van Madelief" is lang mijn favoriete voorleesboek geweest. Van vroeger herinner ik me Jaap ter Haar met zijn versie van de Arthurlegende. Ook lees ik graag Roald Dahl voor en Jan Terlouw, met als favoriete boek "Oorlogswinter", al laat ik uit zijn boeken al lezende vaak de helft weg. Te omslachtig, te moeilijk taalgebruik.

  • Science Fiction

    • Nog steeds mijn meest geliefde soort. Meulenhoff heeft een science-fictionserie uitgegeven die ik al jarenlang verzamel. De mooiste boeken? Ursula Leguin met "Duisters' linkerhand" een van de mooiste toekomstromans waarin het man/vrouw-onderscheid niet meer bestaat. Sociologisch prachtig uitgewerkt. Verder Orson Scott Card met "Ender wint" en "Spreker voor de doden". Bij elke begrafenis moet ik aan dit laatste boek denken. Ook van Jack Vance's boeken kan ik niet afblijven.

  • Thrillers

    • Toen de SF zo'n beetje op was ben ik uit arren moede maar thrillers gaan lezen. Dan kun je voorlopig weer even vooruit. De favorieten? De dekalogie Sjöwal & Wahlöo heb ik een paar jaar geleden nog op de boekenmarkt in Deventer in zijn geheel kunnen kopen en was zeer herlezenswaardig. Verder: Robert B. Parker, Andrew Vacchs, Sue Grafton, Dick Francis en niet te vergeten de Nederlander René Appel.

  • Mainstream

    • Er zijn twee schrijvers die mijn eigen stijl hopelijk beïnvloed hebben: Marguerite Duras en Kader Abdolah. Marguerite Duras is overbekend, Kader Abdolah is een nieuwkomer, een Iranees die het schrijven al in het bloed had voordat hij naar Nederland uitweek. Hij schrijft welbewust in het Nederlands en bereikt daarin een soberheid waar menig Nederlander wat van kan leren. Ik ook.

  • Ik las laatst...

    • Elizabeth George - Zand over Elena. Als je denkt dat de ondertitel: "Een inspecteur Lynley-mysterie" naar de zoveelste whodunnit verwijst, dan heb je het mis. Mensen van vlees en bloed, waar je meteen van gaat houden. Dat er en passant twee moorden worden opgelost is minder belangrijk. VN's Detective & thrillergids over Elizaberh George: "fascinerend, boeiend en ontroerend". Dat klopt.
    Anatoli Rybakov - Children of the Arbat.
    Op vakantie neem ik graag iets Engels mee, dat leest wat langzamer. Dit boek kreeg ik van mijn vader. Het speelt in een beroemde Moscovitische straat, de Arbat, midden jaren 30. Stalin, ideologische onderdrukking, verraad en vriendschap, gekonkel en gefleem. Uit het leven gegrepen, zo lijkt het. Wel erg dik. Indrukwekkend.

    Judith Rossner: Dochters.
    Haar vorige twee boeken, althans die in Nederland zijn uitgegeven heb ik in mijn bezit en met veel genoegen gelezen (Op zoek naar meneer Goodbar, Augustus). Ook dit boek is weer zeer de moeite waard. Rossner is goed in het beschrijven van de tijdgeest, vaak op luchthartige, ironische wijze. En er loopt een mooi dun rood draadje van suspense doorheen. Daardoor is het moeilijk weg te leggen. Op de achterflap o.a.: "Romantiek, moord, seks, satire en spanning zijn nauw verweven in de fascinerende sage van de Hollywoodse producer Sam Pearlstein, een rokkenjager met oneindige charme, en zijn vier dochters uit verschillende huwelijken."

    Een juweel van een boek: Carl Friedman: De grauwe minnaar. Drie verhalen van een joodse, vrouwelijke auteur. Af en toe hilarisch, dan weer cynisch, maar consequent vol mededogen. Vooral Stilstaan bij Bette, over het sterfbed van een moeder, is ontroerend: "Gedrieën lopen wij achter de kist. Maar in werkelijkheid lopen we alleen, elk van ons achter een kist die een andere moeder bevat. Er is een moeder van Wolf, een moeder van David en er is er eentje voor mij. Ik ken de hunne oppervlakkig, zij kennen vaag de mijne. We dragen onze afzonderlijke moeders ten grave." Dit is haar derde boek, dus ik ga gauw op zoek naar de eerste twee: Tralievader en twee koffers vol.

  • Ik lees nu...

    Ik lees nu in Susanna Tamaro's "Anima Mundi". Een waar feest van herkenning. Susanna is vier jaar jonger dan ik en beschrijft mijn generatie, ik kom delen uit mijn eigen leven tegen, uit die van leeftijdgenoten, zinnen die je dan weer tot stof doen wederkeren, dan weer meevoeren de hemel in. Een bildungsroman die niet ophoudt als je je onschuld verloren hebt. Ik haal al mijn boeken uit de bibliotheek, maar dit is weer eens een boek dat ik zou willen HEBBEN!

    Bezoek is altijd welkom. Welkom op mijn eigen pagina's.

Terug naar Aanraders en favoriete boeken van...
Terug naar Clara's Boekenrubriek